فولاد:

کلمه فولاد به انواع بیشمار از آلیاژهایی گفته می شود که عنصر اصلی آن ها را آهن تشکیل می دهد. کربن نیز به عنوان مهمترین ماده آلیاژی فولاد محسوب می گردد. هرچند که ممکن است در انواع مختلف فولاد مواد آلیاژی دیگری نیز به میزان کم و زیادتر یافت شود.

میزان کربن موجود در فولاد ممکن است بین 3 درصد تا 5/1 درصد در تغییر باشد و در موارد محدودی نیز به 25/2 درصد برسد. آلیاژهای آهنی که کمتر از 3 درصد کربن دارند آهن نامیده می شوند. آلیاژهایی که بیش از 5/1 درصد کربن دارند عموما چدن نامیده می شوند و فرم خام آن را نیز آهن خام می نامند. آلیاژی که کمتر از 50 درصد آهن داشته باشد فولاد نامیده نمی شود. فولاد را می توان از نظر ترکیبات شیمیایی و شکل ظاهری طبقه بندی کرد که به طور مختصر به آن ها اشاره می شود.

چگالی یا دانسیته فولاد برابر 7.85 گرم بر سانتی متر مکعب می باشد. طبقه بندی فولادها براساس ترکیبات شیمیایی:

۱- فولادهای کربنی:

کم کربن ، با کربن متوسط، پر کربن

۲- فولادهای آلیاژی:

فولاد آلیاژی منگنز دار ، فولاد آلیاژی کرم دار ، فولاد آلیاژی کرم- مولیبدن ، فولاد آلیاژی نیکل – کرم مولیبدن